Fris geluid : Belgo-Marokkanen over het islam-debat

De newsletter DIOGENE(S)105 publiceert reacties van Belgisch-Marokkaanse moslims.
Hieronder overgenomen met toestemming van de uitgever.

HET MULTI-SAMENLEVEN:

Na al de 'blanke' stemmen in de media,
in DIOGENE(S) enkele Belgo-Marokkanen

* * *

"Ik ben als moslim opgevoed en alle waarden die ik meekreeg zijn positieve waarden"

Er wordt de laatste tijd veel over moslims gepraat, of beter gezegd 'over hen heen' gepraat. Men beschuldigt moslims gaande van achterlijkheid tot en met fascisme. In dit debat over de 'ander', de moslim, komt deze laatste zelden of nooit aan het woord, tenzij als karikatuur.

Ik wil hier niet de verdediging opnemen van 'de islam'. De term is zo breed, en het spectrum aan meningen en praktijken daarin is zo groot, dat dat dus gewoonweg niet kan. Er gebeuren dingen in naam van de islam waar geen enkele mens kan achter staan. Er is inderdaad sprake van een handvol sektarische extremisten, die hun perverse visie op de wereld met veel lawaai en geweld onder de aandacht willen brengen. Deze praktijk staat ver af van het geloof en gedrag van de gewone moslim.

Het lijkt vreemd, maar een moslim verschilt echt niet zoveel van zijn Vlaamse buurman of buurvrouw. Beiden zijn begaan met hun dagdagelijkse bezigheden, zijn aangedaan door het geweld in de wereld, en streven in hun contacten met anderen naar vrede en vriendschap. Zelfs hun wereldbeelden zijn voor een groot stuk gelijklopend, dit geldt zeker voor christenen, maar ook met atheïsten en anderen deelt men meer waarden dan men wil toegeven.

Moraal is universeel

Als we Professor Vermeersch ('het geweten van Vlaanderen') mogen geloven dan worden andersdenkende kinderen absoluut niet geduld in moslimgezinnen (dit beweerde hij in het toenmalige debatprogramma "Nachtwacht" van Jan Leyers), dit in tegenstelling tot zijn eigen lieve moeder die hem met pijn in het hart zijn geloof heeft zien verliezen, en dat uiteindelijk heeft moeten aanvaarden.

Denkt de geëerde Professor Vermeersch dan dat het er in moslimgezinnen helemaal anders aan toe gaat? Dat alles menselijks hen vreemd is? Een moraalfilosoof zou toch het besef moeten hebben dat moraal voor een groot deel iets universeels is, dat alle mensen dezelfde basiswaarden delen (niet liegen, niet stelen, vriendelijk zijn voor je medemens, hulpvaardigheid) of denkt hij als kenner van het christendom dat die waarden enkel christelijk zijn. Zelfs instinctieve gevoelens zoals onvoorwaardelijke liefde voor je eigen kinderen schijnt hij te ontkennen voor moslims.

Mijn ouders bijvoorbeeld zijn orthodoxe moslims. Een van mijn broers is atheist, de ander praktiserend gelovig zonder veel na te denken, ikzelf geloof in God (ben niet praktiserend) maar denk daar wel over na, etc. Dit alles blijkt geen enkel probleem te zijn. Behalve dat mijn moeder me eens om de zoveel maanden aanmaant: en lieve zoon, waarom zou je niet eens beginnen met bidden. Het zal je goed doen (voor mijn zieke moeder is bidden een uitstekende therapie geweest).

Wat Vermeersch ook niet wil weten, is dat vele, en zelfs zeer conservatieve moslimgezinnen ondertussen al een Vlaamse schoonzoon hebben, en ook dat blijkt geen onoverkomelijk probleem te zijn. (in Frankrijk heb ik me laten vertellen, blijkt zelfs 30% van de moslima's te huwen met een 'echte' Fransman).


De schoonheid van de islam

Ik bijvoorbeeld, ben als moslim opgevoed en alle waarden die ik heb meegekregen zijn positieve waarden waar iedereen zich achter kan scharen. Vele ex-christenen vertellen me een trauma te hebben overgehouden aan hun christelijke opvoeding. Het verstikkende gevoel waarvan sprake is me onbekend. In mijn omgeving zie ik dat moslims hun kinderen vrij laten in wat ze uiteindelijk willen geloven. De ouders zijn het met die andere keuze niet altijd eens natuurlijk, maar de reactie is er meestal één van berusting.

Ik ben niet praktiserend, bid niet, ga niet naar de moskee (omdat die imams meestal ongeschoolde dorpspredikers zijn), en zo voorts, maar toch vind ik de islamitische waarden die ik van thuis heb meegekregen wel iets moois en het behouden waard. Uiteindelijk predikt ook de islam dezelfde universele en humanistische waarden die alle goedmenende mensen onderschrijven.

Integratie

Eigenlijk doen wij (ik en de vele andere migranten/moslims) zoveel moeite om 'erbij' te horen, om ons te integreren. We leren de taal, de geschiedenis, we doen mee aan het sociale leven, nemen vele gebruiken over, kijken naar één, Canvas en VTM, lezen deStandaard en het Laatste Nieuws, de boeken van Ludo Abicht over het Jodendom, en de gedichten van Geert van Istendael.

Maar wat blijkt? Je bent nooit geïntegreerd genoeg. Steeds wordt die lat voor de eindmeet een stukje verder geschoven als je de finish dreigt de naderen. Je kan dus niet geïntegreerd raken, of beter je MAG dat niet. Nederlands leren? Maar natuurlijk. De wetten respecteren? Vanzelfsprekend! De vlaamse keuken overnemen: Is al gebeurd. Vlaamse vrienden hebben? In overvloed. De Vlaamse normen en waarden overnemen, Ok als iemand me kan vertellen wat die universele Vlaamse waarden dan wel zijn, etc... zo wordt dit lijstje steeds maar uitgebreid ... Vandaag is het afzweren van je identiteit (als moslim) aan de beurt.

Op den duur heeft men door dat dit niets meer met integratie heeft te maken, maar een excuus voor het buiten houden van de vreemdeling: je mag er niet bijhoren, want je bent anders. Hoe goed we ook ons best doen, we zullen er nooit bij horen. Onze namen veranderen in Jan en Piet zal niets helpen. Ons geloof afzweren evenmin. Je blijft altijd die ander die bestreden moet worden.

Dit wordt vooral pijnlijk duidelijk als je bijvoorbeeld een goede job probeert te zoeken, of te behouden. En als je geen werk vind, en je overal buitengesloten ziet, ... het is geen excuus voor wat dan ook, maar bijdragen tot een harmonieuze samenleving doet het evenmin.

En je voelt dat ook echt, op het werk (als je dat hebt), op straat, je hoort er gewoon niet bij. Jij bent de ander, de zonderling. Zij zijn zij, Jij bent jij. Er is geen sprake van wij. Jammer. Dit is een reëel probleem, en ik heb nooit een politicus of journalist over horen spreken.

Verantwoording

Dat het extremisme moet aangepakt worden daar zijn alle moslims het over eens, dat jonge amokmakers hard moeten worden aangepakt eveneens. Vele islamitische machthebbers bezigen laakbare praktijken, die niet door de beugel kunnen (niet ten laatste tegen de eigen bevolking). Waarom houdt men zich daar niet mee bezig, ipv. beschuldigingen als een ongeleid projectiel in de richting van de migrant-moslim te sturen? Hij/zij is net als zijn Vlaamse buurman/buurvrouw eveneens slachtoffer van al die gebeurtenissen. En net als die Vlaamse buurman/buurvrouw wordt hij/zij erdoor overvallen en kan hij/zij ze niet kaderen. Maar hij/zij wordt wel verantwoordelijk gesteld!

Is het trouwens niet opvallend dat die hele moslimkritiek zich NOOIT richt tot de (wereldlijke of religieuze) machthebbers maar altijd op de bevolking, de gewone moslim in de straat? Dus eigenlijk wordt het slachtoffer tot verantwoording geroepen.

Dat stemt toch tot nadenken? Terwijl hier de kritiek op het katholicisme zich bijna uitsluitend op paus of kerk richt en zelden op de gelovigen zelf. Laat staan dat men hen tot verantwoording roept voor misstanden begaan door andere 'gelovigen' . Ik heb geen vlammende artikelen gelezen in de Morgen of de Standaard die zich afvragen waarom de Vlaamse katholieken niet massaal op straat komen omdat in de VS protestante christenen bommen leggen in abortusklinieken.

Kutmarokkaan of islamo-fascist?

Yves Desmet

Neen, het debat ten gronde voeren, en de problemen herleiden tot de wortels ervan is teveel gevraagd. Die wortels liggen immers diep verankerd in belangen, men mag een bevriend buitenlands staatshoofd of belangrijk leider niet voor het hoofd stoten --bepaalde (Vlaamse?) belangen zouden in het gedrang kunnen komen-- alle retoriek over democratie en mensenrechten ten spijt.

Een gemakkelijk doelwit vormen die moslims, behorende tot de derde wereld, beschikken ze toch niet over genoeg macht om te kunnen reageren. En de moslimburgers uit ons eigenste land (ondertussen gepromoveerd tot de 'vierde wereld') al evenmin. Een betere bliksemafleider is nauwelijks denkbaar.

En dus kan men ongestoord termen bezigen als kutmarokkaantjes (geïmporteerd door Yves de Smet, van de link(s)e krant De Morgen), of modieuzer nog de term islamo-fascist (ook al gekoesterd door 'weldenkend links').

Nu had ik het al moeilijk om me te identificeren als kut-marokkaan, maar een islamo-fascist. Neen dat is niet één brug te ver, maar een kloof die geen enkele bouwsel kan overbruggen. Een onthutsende vaststelling is dat bijna de gehele linkse intelligentsia het geweer van schouder heeft veranderd, en op de moslims is beginnen schieten, met de term islamo-fascist als munitie.

Het lijkt erop dat wie vandaag de dag de moslims en hun geloof niet zwart maakt en belaadt met alle zonden Israëls, geen plaats heeft bij het intellectuele establishement. Zowel links als rechts proberen elkaar te overtreffen in zwartmakerij van moslims. Eindelijk de tegenstelling tussen links en rechts is opgeheven. De vijand is gekend. De rangen gesloten. De strijd tegen de moslim, de antichrist kan beginnen.

Hakim

Nawoord: Ik heb steeds een grote achting gehad voor Ludo Abicht, Geert Van Istendael, en de vele andere Vlaamse intellectuelen. Nu te moeten vaststellen dat ze mij als vijand zien doet pijn. Want wie is die kut-marokkaan, die islamofascist anders? Men bestrijdt hier geen abstrakte begrippen, men bestrijdt mensen, mensen zoals jij en ik, alleen ben het ik die vandaag onder schot genomen wordt. Jij komt misschien morgen aan de beurt...