Tips uit de migrantengemeenschap ? (NL)

De recente doodslag (dd 30/06/06 : de officiële omschrijving luidt : "opzettelijke slagen en verwondingen die ongewild de dood tot gevolg hadden", en sinds is gebleken dat het slachtoffer overleed tgv stress/hersenvliesbloeding wordt onderzocht of deze aanklacht overeind kan blijven; het doet niets af aan het disproportionele karakter van het geweld !) van een busreiziger door zes allochtone jongeren in Antwerpen, leidt tot opmerkelijke reacties. Zo maakt de pers graag melding van het feit dat de daders gevat zijn 'mede dankzij tips uit de migrantengemeenschap zelf'... Wat is dit eigenlijk voor een mededeling ?

Blijkbaar verrast het ons dat migranten burgerzin aan de dag leggen; blijkbaar verwachten we zoiets helemaal niet van hen; en blijkbaar aanvaarden we aldus dat deze mensen tot een aparte groep behoren, die functioneert volgens eigen regels - die we niet kennen, en niet mogen aantasten. Zonder deze impliciete denkpatronen, was de uitdrukking van onze verrassing over collaborerende migranten geheel overbodig : we zijn blij met deze stichtende bijdrage, omdat ze de verbazende uitzondering is op overtuigingen van het tegendeel, die wij intussen aanvaarden als werkelijkheid.

O triestig België. Onze mond heeft het nog wel over integratie en basiswaarden, maar onze geest heeft alle hoop al laten varen, zo blijkt. We verwachten niets meer. We zijn enkel nog in staat om onze mond te laten openvallen van verbazing over zovéél geweld, zovéél banaliteit, en een weinig verontwaardiging... Kunnen we aub terug naar een toestand waarin het NORMAAL is dat getuigen de politie tippen; waarin het NORMAAL is dat geweldplegers uit de gemeenschap worden verwijderd; NORMAAL is dat ouders hun kinderen opvoeden (en bijgevolg disciplineren); en NORMAAL is dat de ingezetenen van een land hun samenleving als een collectieve verantwoordelijkheid beschouwen ?

Wanneer wij uitdrukking geven aan onze verrassing over het constructieve gedrag van de allochtone gemeenschap, dan geven we uitdrukking aan onze diepgewortelde overtuiging dat het in wezen nooit meer goed komt. Dat de gemeenschap reageert tegen het brute geweld dat haar terroriseert zou een EVIDENTIE moeten zijn, en niet de exclusieve taak van autochtonen; geen à la carte privilege van de allochtene gemeenschap, en zeker geen surprise !